T.3-Punto 1

OS PRINCIPIOS DA XENÉTICA MENDELIANA

A CONTRIBUCIÓN DE MENDEL Á XENÉTICA

Gregor Mendel é un monxe e naturalista austríaco, que foi o primeiro que descubriu os principios que controlan a herdanza dos caracteres herditarios.

Durante moitos anos, observou determinados caracteres das plantas do chícharo comestible e estudou o seu comportamento en sucesivos cruzamentos.

Utilizou un método científico rigoroso para planificar e analizar centos de experimentos:

·         Realizou delicados procedementos de polinización cruzada, para lograr cruzamentos unicamente entre as plantas desexadas.

·         Estudou cada carácter por separado para controlar todas as variables.

·         Repetiu os experimentos e comprobou a súa reproducibilidade  utilizando  distintos caracteres.

·         Analizou os resultados aplicando análises estatísticas.

OS EXPERIMENTOS DE MENDEL

·         Cruzamento de liñas puras: Elexiu dúas liñas puras (p) que diferían nun só carácter, e forzou artificialmente a polinización cruzada entre elas.

Ao estudar os híbridos da F₁ observou que todas as plantas eran de sementes amarelas.

Repetiu os cruzamentos con liñas puras que diferían noutros caracteres e comprobou que a descendencia sempre era uniforme e se parecía a un dos parenterais; o outro carácter quedaba oculto na F_1.

Aos caracteres que sempre aparecen nos híbridos (dominantes) e aos que quedaban ocultos (recesivos).

·         Autofecundación dos híbridos: Obtivo a seguinte xeración (F₂) mediante a autofecundación dos híbridos da F₁, e comprobou que a descendencia non era uniforme; de cada 4 sementes obtidas, 3 mostraban o carácter dominante, amarelo, e 1 o carácter recesivo, verde.

Tras repetir estos experimentos con outros caracteres, sempre obtivo resultados semellantes.

O carácter recesivo queda oculto nos híbridos da F₁ e reaparece de novo na F_2.

            Hipótesis de Mendel:

            cada carácter está determinado por dous factores hereditarios, un de cada proxenitor.

         Estes factores poden ser iguais en cada planta ou distintos.

·         Cruzamento de liñas puras para dous caracteres: Para completar os seus estudos cruzou dúas liñas puras que diferían en dous caracteres: utilizou sementes amarelas lisas e sementes verdes rugosas.

            A F₁  obtida foi uniforme, todas as plantas producían sementes amarelas e lisas, o carácter dominante para ambos os dous trazos.

Ao autofecundar os híbridos da F₁ obtivo plantas con todas as combinacións posibles de ambos os dous caracteres: amarelas lisas, amarelas rugosas, verdes lisas e verdes rugosas, e sempre na proporción 9:3:3:1, que se mantivo ao analizar outros caracteres.

            Os caracteres se transmiten de forma independiente.